Gedicht Vitomirka Trebovac vertaald door Johan Veenstra
juli - 2024
In februari en maart van dit jaar heeft de Servische dichter Vitomirka Trebovac een maand in het Open Stalhuisje gewoond. Zij was daar als deelnemer aan het artist in residenceproject ‘On the edge’ van Arcadia. Zij heeft tijdens haar verblijf in Oldeberkoop veel gedichten geschreven, geïnspireerd door haar tijdelijke leefomgeving. Een van die gedichten heeft ze voor Open Stal ingesproken in het Servisch. Het gedicht ‘došla sam’ is door dichter-schrijver Johan Veenstra vertaald in het Stellingwerfs; hieronder treft u het gedicht met vertaling aan. Ook hoort u in het Molenbosch het gedicht, bij het
bankje waar Vitomirka vaak gezeten heeft. Voor locatie en tijden verwijzen wij u graag naar onze catalogus.
došla sam
došla sam
preko planine preko močvare
u sunčan dan
u gradu sam srela muškarca
iz glave mu je rasla katarka
pogledao me je tužno
došla sam
i u kući su me sačekale
ptice i cveće
sva priroda
nasmejano je otvorila vrata
konji što slobodno mašu glavama
ljudi koji se klate na biciklima
pa patke koje isto liče na ove gore
jer jedno utiče na drugo
voda i vlaga na karakter
sivi oblaci na boju očiju
vetar na stav
uvek jedno utiče na drugo
jer tako je uređen svet
došla sam
i jedno dete viče- mama
ispred mene su
nepregledne mokre livade
oblačno nebo sever
ispred mene je ravan svet
sve ovo mi govori
priroda je jedna i nedeljiva
kada hodam
pod zemljom osećam vodu
i na kraju
iza mene je ostala ptica
njeno malo srce
kuca mi u grudima
***
ik kwam
ik kwam
over bargen over sobbig laand
naor een zunnige dag
in de stad kwam ik een man integen
uut zien heufd gruuide een lange paol
hi’j keek me droevig an
ik kwam
en in et huus waachtten
voegels en bloemen op mi’j
de hiele netuur
dee lachende de deure los
peerden die vri’juut mit et heufd schudden
meensken die op fietsen wiebelen
en enten die op heur lieken
want et iene het zien weerslag op et aandere
waeter en vocht op et kerakter
grieze wolkens op ’e kleur van ogen
wiend op hoe aj’ je bewegen
altied het et iene invloed op et aandere
want zo zit de wereld in mekaander
ik kwam
en een kiend raosde – mamme
véúr mi’j liggen
oneindige natte greiden
een locht vol wolkens et noorden
véúr mi’j ligt een vlakke wereld
dit allegeer vertelt me
dat de netuur ien gehiel is
as ik lope
vuul ik me as op een hevetille
en op et laeste
d’r is een voegel aachter mi’j bleven
zien kleine hatte
klopt me in de bost